5η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ
6 – 7.05.14 | 21.00

Auditorium Theo Angelopoulos
Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (Σίνα 31, 10680, Αθήνα)

Θεατρικά κείμενα απ’ όλο τον κόσμο σε πρώτη ανάγνωση
Είσοδος ελεύθερη

Το Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας είναι μια από τις πιο σημαντικές δράσεις του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου που πραγματοποιείται με την συνεργασία και την βοήθεια του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος. Είναι μια διήμερη παρουσίαση αξιοσημείωτων έργων από όλο τον κόσμο που δεν έχουν ακόμα παρουσιαστεί στην Ελλάδα και απευθύνεται προς τους επαγγελματίες του θεάτρου και όποιον ενδιαφέρεται για το θέατρο γενικότερα.
Ο στόχος είναι να παρουσιάζονται στην Ελλάδα, σε τακτική βάση, οι νέες τάσεις γραφής παγκοσμίως. Με την πάροδο των χρόνων αρκετά από τα έργα τα οποία πρωτοπαρουσιάστηκαν στο Φόρουμ, σκηνοθετήθηκαν από Έλληνες επαγγελματίες του θεάτρου.
Το πρώτο Φόρουμ πραγματοποιήθηκε το 2007 μαζί με τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου και λαμβάνει χώρα κάθε Άνοιξη από τότε. Μέχρι τώρα το Φόρουμ έχει παρουσιάσει 47 έργα από 38 χώρες και συγγραφείς όπως Sergio Blanco, Marina Carr, Edgar Chias, Claudine Galea, Jan Fabre, Jon Fosse, Elfriede Jelinek, Joel Jouanneau, Dennis Kelly, Jean-Luc Lagarce, Juan Mayorga, Gustavo Ott, Fausto Paravidino, Saara Turunen, Olivier Py και Larry Tremblay μεταξύ άλλων.
Φέτος θα παρουσιαστούν συγγραφείς της Βαλκανικής Δραματουργίας, με θεατρικά έργα από τις χώρες: Βουλγαρία, Ελλάδα, Κροατία, π.Γ.Δ.Μ., Ρουμανία, και Τουρκία.
Το Ε.Κ.Δ.Ι.Θ. έχει ως αποστολή μέσα από τις δράσεις του να συμβάλλει στη διεθνή συνεργασία για την εξέλιξη της θεατρικής τέχνης σε όλες της τις εκφράσεις της και να λειτουργεί ως δίαυλος επικοινωνίας, δημιουργίας και παρέμβασης ανάμεσα στο ελληνικό και το παγκόσμιο θέατρο.

Τρίτη 6 Μαΐου 2014
21.00

1. P.O.Box: Unabomber των Zdrava Kamenova & Gergana Dimitrova (Βουλγαρία)
Σκηνοθετική επιμέλεια: Ομάδα OSMOSIS – Ευριπίδης Λασκαρίδης  
Μετάφραση: Αφροδίτη Κοσμά
Δραματουργική επιμέλεια: Όλγα Σπυροπούλου
Μουσική επιμέλεια: Σταύρος Μαρκόνης
Επιμέλεια κοστουμιών: Μελίνα Τερζάκη
Διαβάζουν οι Θάνος Κόης, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Τατιάνα Μπρε, Όμηρος Πουλάκη

Είναι ένα έργο για τα αδιέξοδα των εξελίξεων: ανθρώπων, ζώων, φύσης, κοινωνίας. Βρίσκονται γύρω μας και αργοπεθαίνουν και αντικαθιστώνται. Αυτό είναι ένα έργο για τις γρήγορα αναπτυγμένες τεχνολογίες, για τους αυτάρεσκους επιστήμονες, για τα βιολογικά όντα στα πρόθυρα της εξαφάνισης, για την αποσυντιθέμενη οικογένεια, για ένα περιβαλλοντικό ακτιβιστή που προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο αλλά αποτυγχάνει και παραμένει ένας απλός τρομοκράτης.
Οι χαρακτήρες δεν έχουν πρόσωπα, είναι φωνές στο σκοτάδι, δεν έχουν ονόματα, σαν να έχουν χαθεί στον χρόνο και το χώρο χωρίς καμία ελπίδα να βρεθούν μεταξύ τους.
Η δράση διαδραματίζεται σε όλες τις κατευθύνσεις: ΜΕΣΑ: ένας άντρας ξαφνικά εξαφανίζεται από το σπίτι του και πάει στο βουνό μόνος, πίσω στη φύση και πίσω στη δική του ουσία. Η αστυνομία και η οικογένεια του τον αναζητούνε. ΕΞΩ: ένα θηλυκό ζώο αφήνει το δάσος του και πηγαίνει πέρα, στον ανθρώπινο κόσμο για να αναζητήσει ένα αρσενικό. ΠΑΝΩ: οι επιστήμονες προσπαθούν να κτίσουν ένα κοσμικό ανελκυστήρα. ΚΑΤΩ: ένας δορυφόρος παρατηρεί τα πάντα και τους πάντες στη Γη.
Αποσπάσματα έχουν χρησιμοποιηθεί από το Μανιφέστο Unabomber Βιομηχανική κοινωνία και το μέλλον της.
Το έργο είναι μια ερώτηση: μπορεί το σύστημα να αλλάξει μέσα από την βία; Γιατί το αρχαιότερο θηλαστικό του πλανήτη απειλείται με εξαφάνιση; Γιατί οι άνθρωποι θέλουν να πάνε όλο και πιο πέρα; Που οδηγεί όλο αυτό;

Gergana Dimitrova
Ανεξάρτητη σκηνοθέτις θεάτρου και μεταφράστρια.  Ιδρύτρια του 36 monkeys – ενός Πολιτιστικού οργανισμού για την σύγχρονη εναλλακτική τέχνη και  τον πολιτισμό www.36monkeys.blogspot.com.
Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Σόφιας το 2000 με μεταπτυχιακό δίπλωμα στις Τέχνες και Πολιτιστικές Σπουδές (με ειδίκευση στην θεωρία του πολιτισμού), από το Ernst Busch School for Performing Arts στο Βερολίνο (2005) σπούδασε σκηνοθεσία Θεάτρου, και από την Εθνική Ακαδημία Θεάτρου και Κινηματογράφου στην Σόφια (2007).  Έχει εργαστεί με αρκετούς σκηνοθέτες σε διάφορες χώρες.
Είναι η συγγραφέας των θεατρικών έργων Eva Bechstein - the night of the bats; PO BOX: Unabomber που έχει γράψει με την Zdrava Kamenova, συ-συγγραφέας του Quark Time in ProText 5 project,  έχει γράψει αρκετά άρθρα για Γερμανικά και Βουλγάρικα περιοδικά και έχει διασκευάσει τρία μυθιστορήματα για τη σκηνή.
Έχει λάβει μέρος σε αρκετά διεθνή Φεστιβάλ όπως τα: Theatertreffen στο Βερολίνα, Neue Stücke Mühlheim, Varna Summer και αλλού.
Το 2012 έλαβε το βραβείο Ikarus για την σκηνοθεσία του PO BOX: Unabomber. Εργάζεται στο πεδίο των νέων θεατρικών φορμών και των πειραματικών παραστατικών τεχνών.

Zdrava Kamenova Panteleeva
Έχει σπουδάσει υποκριτική για κουκλοθέατρο στο NATFA “Krustio Sarafov”.
Έχει γράψει τα έργα: “When rock was young”, “Prenatal fitness” “Heartless”, “Garfunkel is looking for Simon”, «POBox Unabomber” (συ-συγγραφέας με την Gergana Dimitrova) και άλλα.
Τα περισσότερα από τα έργα της έχουν παρουσιαστεί κυρίως ως ανεξάρτητα projects και μερικά από τα έργα της έχουν ανέβει σε Εθνικά Θέατρα.
Κέρδισε το  βραβείο Ikar το 2012 για το κείμενο POBox Unabomber και το Εθνικό Βραβείο Δραματουργίας Ivan Radoev (για το έργο “Garfunkel is looking for Simon”) το ίδιο έτος.

Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης, σκηνοθέτης και ηθοποιός, ίδρυσε τη θεατρική ομάδα OSMOSIS το 2009. Έχει δώσει εργαστήρια με θέμα τις παραστατικές τέχνες στην Κρατική Σχολή Χορού και στον Δήμο της Λήμνου, ενώ σκηνοθετεί από το 2000 έχοντας φιλοξενηθεί σε θέατρα και διεθνή φεστιβάλ όπως το Φεστιβάλ Αθηνών, το Εθνικό Θέατρο, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το Θέατρο Ροές, το New York City Fringe, το Krane Theatre, την 11η Biennale Νέων Καλλιτεχνών Ευρώπης, το Dixon Place, την Judson Church, την κατάληψη του Εμπρός κ.ά. Η πρώτη μικρού μήκους ταινία του Downlove απέσπασε τα Jumping Frames Award, Hong Kong και CINEDANS Special Mentioning, Amsterdam ενώ η δεύτερη μικρού μήκους του Σκαλωσιά συμμετείχε επίσημα στο 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Στις τελευταίες του δουλειές επικεντρώνεται αποκλειστικά στους δύο βασικούς άξονες που διατρέχουν το καλλιτεχνικό του στίγμα: τη μεταμόρφωση και τη γελοιότητα. 

2. Someone Should Walk the Dog του Tomislav Zajec (Κροατία)
Κάποιος πρέπει να βγάζει το σκύλο βόλτα
Μετάφραση & Σκηνοθετική επιμέλεια: Μελίνα Σάρδη
Παίζουν οι Αλκιβιάδης Ζούπας, Στέβη Φόρτωμα

Το μονόπρακτο Κάποιος πρέπει να βγάζει το σκύλο βόλτα έχει 21 σκηνές και έχει σχεδιαστεί για τρεις ηθοποιούς και διαρκεί περίπου 80 λεπτά. Οι χαρακτήρες είναι δύο άντρες και μία γυναίκα. Το έργο λαμβάνει χώρα σε διάφορους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους οι οποίοι μπορούν μόνο να υποδειχθούν στο πλαίσιο της παράστασης.
Το έργο ασχολείται με το θέμα της αρρώστιας ενός άντρα, ο οποίος αποφασίζει να διορθώσει τα λάθη που έχει κάνει κατά την διάρκεια της ζωής του πριν πεθάνει, έτσι αποφασίζει να συμφιλιωθεί με τον πατέρα του, με τον οποίο ποτέ δεν είχε κάποια ιδιαίτερη επικοινωνία, την πρώην κοπέλα του που παράτησε χωρίς να της πει τίποτα και στον σκύλο του που δεν έχει που να τον αφήσει. Παρ’ όλα αυτά, την ίδια μέρα ο πατέρας του παραδέχεται ότι ποτέ δεν αγάπησε την μητέρα του και η πρώην κοπέλα του ότι έχει ξεκινήσει μια νέα ζωή με ένα παντρεμένο άντρα. Ο πρωταγωνιστής αρχίζει να αμφιβάλει για την επιτυχία της αποστολής του.
Το έργο έλαβε το βραβείο “Marin Drzic” για το καλύτερο δραματικό θεατρικό έργο στην Κροατία το 2012. Η πρώτη παράσταση του έργου έγινε στο Εθνικό Θέατρο της Κροατία το 2013 και η Κροατική τηλεόραση μετέφερε στην μικρή οθόνη μοτίβα του έργου.

Ο Tomislav Zajec έχει εργαστεί ως αναπληρωτής καθηγητής στην Academy of Dramatic Arts στο Ζάγκρεμπ. Μέχρι στιγμής έχει εκδόσει τρεις ποιητικές συλλογές και τέσσερα μυθιστορήματα.
Είναι ο συγγραφέας δέκα θεατρικών έργων, John Smith, princeza od Walesa (John Smith, Princess of Wales) (1998), Atentatori (Assassins) (1999), Svinje (Pigs) (2001), Novi Nosferatu (New Nosferatu) (2002), Mlijeko (Milk) (2003/2004), Dorothy Gale (2007), Astronauti (Astronauts) (2008), Spašeni (Saved) (2009), Trebalo bi prošetati psa (Someone Should Walk the Dog) (2012) and Zagreb, volim te! (Zagreb, I love you!) (2014). Τα έργα του έχει παρουσιαστεί σε διάφορες χώρες και πόλεις.
Για το πρώτο του έργο John Smith Princess of Wales έχει λάβει το βραβείο Dean το 1999.  Είναι ο επί τέσσερις φορές νικητής του μεγαλύτερου εθνικού βραβείου Marin Držić που χρηματοδοτείται από το Κροατικό Υπουργείο Πολιτισμού. Επιπλέον έχει λάβει για το λογοτεχνικό και δραματουργικό του έργο αρκετά βραβεία και διακρίσεις. Έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γερμανικά, Ουγγρικά, Πολωνικά, Ρωσικά κ.ά.

Η Μελίνα Σάρδη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε υποκριτική στην Αθήνα και σκηνοθεσία στο Λονδίνο. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Παν/μίου και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου M.A. Text and Performance από το Κing’s College και τη RADA. Παρακολούθησε σεμινάρια υποκριτικής, αυτοσχεδιασμού, κινησιολογίας, φωνής, μάσκας και διδακτικής του θεάτρου στην Ελλάδα, την Αγγλία, τη Γαλλία, την Ελβετία και τις Η.Π.Α. με τους Έλλεν Στιούαρτ, Χάρολντ Πρινς, Αουγκούστο Μπόαλ, Εουτζένιο Μπάρμπα, Τόνι Κοτς, Γκεννάντι Μπογκντάνοφ, Αντρέι Ντρόζνιν, Ζύγκμουντ Μόλικ κ.α. Ως ηθοποιός συμμετείχε σε παραστάσεις με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο του Λ. Τριβιζά, το Κυκλαδικό Θέατρο και το Θεατρικό Εργαστήρι Θες/νίκης. Έχει σκηνοθετήσει έργα των Σαίξπηρ, Ό. Ουάιλντ, Φ. Λόρκα, Μπ. Μπρεχτ, Τ. Ουίλλιαμς, Φ. Αρραμπάλ, Α. Σαιντ-Εξυπερύ, Στ. Μπέρκοφ, Ρ. Χαρτ, Τ. Γουέρτενμπεηκερ, Γρ. Ξενόπουλου, Μ. Λυμπεράκη, Α. Ζέη και Θ. Κάππα στην Αθήνα, τα Ιωάννινα και το Λονδίνο. Δίδαξε υποκριτική, αυτοσχεδιασμό, θεατρικό παιχνίδι και τεχνικές devised theatre στη δραματική σχολή Π. Βεάκη, στους θεατρικούς ομίλους του Παν/μίου Αθηνών και του Κολλεγίου Ψυχικού, καθώς και σε πολλά σεμινάρια στην Ελλάδα και την Τουρκία. Έχει μεταφράσει έργα σύγχρονων Άγγλων θεατρικών συγγραφέων, καθώς και τον «Δείπνο» του Ι. Καμπανέλλη. Άρθρα της για τα θεατρικά έργα των Ντ. Χ. Λώρενς, Ντ. Λέσσινγκ, Α. Τζέλικο και Σ. Ντηλέηνη έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Δρώμενα και  Διαβάζω. Ιδρυτικό μέλος της εταιρείας Θέατρο Κυκλόραμα.

3. Το Κτίριο της Πένυς Φυλακτάκη (Ελλάδα)
Σκηνοθετική Επιμέλεια: Αλέξανδρος Σωτηρίου
Μουσική Επιμέλεια: Γιώργος Διαμαντόπουλος
Διαβάζουν οι Σοφιάννα Θεοφάνους, Ματίνα Κουλουριώτη, Μαρίνα Πολυμέρη, Μαρίζα Τσάρη

Ένα Κτίριο αφηγείται τη ζωή του από την πρώτη μέρα που ένιωσε το μυστρί των ανθρώπων να το χτίζουν μέχρι σήμερα. Μέσα σε 100 χρόνια αλλάζει συνεχώς ταυτότητα: Κεντρική Εμπορική Στοά, Αρχηγείο, καταυλισμός προσφύγων, Κεντρικό Τραπεζικό Ίδρυμα, Διοικητήριο, Νοσοκομείο, στόχος βομβαρδισμών, Πρώτο Δημόσιο Πανεπιστήμιο, Ασφάλεια, εγκαταλελειμμένο κτίριο. Το Κτίριο ζει μαζί με τους ανθρώπους, μεγαλώνει μαζί τους, μαθαίνει από αυτούς και αποτυπώνει στο λόγο του την πορεία της ζωής του και της ζωής τους, καθρεφτίζει στη γλώσσα του τον κύκλο και την επαναληψιμότητα των ανθρώπινων πεπραγμένων.
Από την αφήγηση του περνάει ένας αιώνας με πολέμο και ειρήνη, καταστροφές και ελπίδα, ιδωμένα όλα από ένα ανθρώπινο δημιούργημα που η ευλογία της μακροζωίας του είναι ταυτόχρονα και η κατάρα του: αναγκάζεται να βλέπει κάθε κύκλο της ανθρώπινης ιστορίας ξανά από την αρχή. Γι αυτό και τώρα που έγινε Θέατρο αποφασίζει να μιλήσει στο κοινό που κάθεται μέσα του και να ζητήσει από τους θεατές μια τελευταία χάρη: να το γκρεμίσουν. Πόσες φορές μπορεί να ζήσει κάποιος τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά;

Η Πένυ Φυλακτάκη είναι θεατρική συγγραφέας και μεταφράστρια. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι αριστούχος του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος στη Μετάφραση (MA in Translation) από το Πανεπιστήμιο του Surrey και Διδακτορικού Διπλώματος στη Θεατρική Μετάφραση από το Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Παρακολούθησε μαθήματα Δημιουργικής Γραφής (Creative Writing) στο College of Creative Arts, Manchester, UK, το σεμινάριο «Γραφή Κινηματογραφικού Σεναρίου» στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και το Εργαστήριο Θεατρικής Γραφής του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου στην Αθήνα.  Από το 2001-2011 δίδαξε Δημιουργική Γραφή και Μετάφραση στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ από το 2009 διδάσκει Λογοτεχνική Μετάφραση και Θεατρική γραφή στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στη Φλώρινα.  Από το 2006 διευθύνει το Εργαστήρι Θεατρικής Γραφής στη Θεσσαλονίκη. Έχει τιμηθεί με Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου από το Υπουργείο Πολιτισμού, ενώ έργα και μεταφράσεις της έχουν ανέβει σε Αθήνα (Εθνικό Θέατρο, Χώρος Τέχνης «Βρυσάκι», Όμιλος Ζηρίδη), Θεσσαλονίκη (ΚΘΒΕ, Θέατρο «3ος Όροφος», Θέατρο «Έξω από τα Τείχη», Θέατρο «ΕΓΝΑΤΙΑ») και Λονδίνο (Tristan Bates Theatre).  Τα έργα της Το Πρωτάθλημα, Το Κτίριο, Ε Και; και Μαθήματα Νεοελληνικής Ιστορίας έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά και στα Ισπανικά.

Ο Αλέξανδρος Σωτηρίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε το 2000 από την Ανωτέρα Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κούν. Ιδρυτικό μέλος της αστικής μη κερδοσκοπικής Εταιρείας Θεάτρου Ομάδα Αρένα. Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Ως ηθοποιός έχει δουλέψει σε παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης, Κάρολου Κουν, Φεστιβάλ Αθηνών, Θέατρο Χώρα Θέατρο Σημείο, σε σκηνοθεσίες των Γ. Λαζάνη, Μ. Κουγιουμτζή, Μ. Λυμπεροπούλου κ.ά. Ως σκηνοθέτης έχει συνεργαστεί με το Ίδρυμα Μιχάλης (Όνειρα του Σαίξπηρ), Θέατρο Τέχνης (Τίτος Ανδρόνικος του Σαίξπηρ), Θέατρο της Άνοιξης (Σπασμένη Καρδιά του Τζων Φόρντ), Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας (Η Τέντα του Αλέξανδρου Σωτηρίου), Θέατρο Απόλλων Σύρου (Το παράπονο του νεκροθάπτου Εμμ. Ροϊδη.
Σκηνοθεσίες του έχουν παρουσιαστεί σε Διεθνή Φεστιβάλ Θεάτρου HIGH FEST International Performing Arts Festival (Αρμενία) 2008, 17ο Uluslararası Ankara Tiyatro Festivali (Τουρκία) 2012 , 7ο Ethos Ankara Uluslararası Tiyatro Festivali (Τουρκία) 2013. Η παράσταση απέσπασε την τιμητική διάκριση του Φεστιβάλ (Ηλιακός Δίσκος της Ανατολίας). 18ο МТФ “Белая Вежа” (ITF “Belaya Vezha”) (Λευκορωσία) 2013, STATE THEATERS BURSA 1ο International Balkan Countries Festival “Balkan Breeze” (Τουρκία) 2014. Το 2005 απέσπασε το Βραβείο β´ Ανδρικού ρόλου από το Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας του Περιοδικού Σινεμά, για την ταινία (μικρού μήκους) του Μ. Παπά «Χωρίς Τίτλο».

4. Pulvérisés της Alexandra Badea (Ρουμανία)
Κονιορτοποιημένοι
Μετάφραση & Σκηνοθετική επιμέλεια: Κ. Αλέξης Αλάτσης
Διαβάζουν οι: Κ. Αλέξης Αλάτσης, Μυρτώ Γκόνη, Σωτήρης Μεντζέλος, Μυρτώ Πανάγου

Τέσσερα επαγγέλματα, τέσσερεις πόλεις: Λυόν, Ντακάρ, Σαγκάη, Βουκουρέστι. Μια Κινέζα εργάτρια διηγείται αυτό που υφίσταται καθημερινά στο εργοστάσιο, τον εξευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης. Την ίδια ώρα ένας Σενεγαλέζος επόπτης τηλεφωνικού κέντρου στο Ντακάρ σκιαγραφεί την απάνθρωπη αντίληψη στον δικό του εργασιακό χώρο, όπου μόνο τα νούμερα στις στατιστικές μετράνε. Αλλού ένας Γάλλος υπεύθυνος διασφάλισης ποιότητας των υπεργολάβων μιας πολυεθνικής βλέπει την πίεση της δουλειάς να καταστρέφει σιγά-σιγά την σχέση του με την οικογένειά του. Και μια Ρουμάνα προγραμματίστρια δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει στις συνθήκες βάρβαρου ανταγωνισμού και στον αγώνα για επαγγελματική ανέλκυση. Μιλώντας σε δεύτερο πρόσωπο για τον εαυτό τους, οι τέσσερεις χαρακτήρες έχουν ένα κοινό: νιώθουν να κονιορτοποιούνται κάτω από τους τροχούς της παγκοσμιοποίησης.

Η Alexandra Badea γεννήθηκε το 1980 στην Ρουμανία, είναι συγγραφέας, σκηνοθέτις και σκηνογράφος. Σπούδασε σκηνοθεσία στην Εθνική Σχολή του Βουκουρεστίου. Το 2003 μετακόμισε στο Παρίσι και εργάστηκε ως σκηνοθέτις μεταξύ Γαλλίας και Ρουμανίας. Έχει δουλέψει με τα κείμενα των Matei Visniec, Sonia Chiambretto, Biljana Srbljanovic, Sarah Kane, Igor Bauersima, Mihaela Michailov, Nicoleta Esinencu και τα δικά της.
Το 2009 έκδωσε την δική της σειρά έργων (στα γαλλικά) Identity Control, User manual και Burnout. Το 2013 έλαβε το βραβείο Literature Drama. Έχει σκηνοθετήσει στο Εθνικό Θέατρο του Στρασβούργου και έχει γράψει μαζί με τον Liova Jedlicki το σενάριο “Solitudes” και αυτή τη στιγμή ετοιμάζουν μαζί μια ταινία.

Ο Κ. Αλέξης Αλάτσης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε μουσικολογία, μουσική και θέατρο στο Παρίσι και στο Αμβούργο. Εργάστηκε αρχικά ως βοηθός σκηνοθέτη σε όπερα, θέατρο και χοροθέατρο (με τους Derek Jarman, Achim Freyer κ.α.) και στη συνέχεια ως σκηνοθέτης από το 1989 σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Εργάστηκε από το 1993 ως το 2001 στο Διεθνές Κέντρο Παραστατικών Τεχνών Kampnagel του Αμβούργου ως διευθυντής σκηνής και παραστάσεων, υπεύθυνος παραγωγής, στη διοργάνωση διεθνών φεστιβάλ κλπ.  Γύρισε στην Ελλάδα το 2002 και εργάστηκε διαδοχικά ως Διευθυντής Τομέα Πολιτισμού του ΑΘΗΝΑ 2004, Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας ΠΑΤΡΑ 2006 και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη. Το 2011 ήταν Σύμβουλος Δραματολογίου του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν. Συμμετείχε ως προσκεκλημένος master artist στο Directors Lab (εργαστήρι σκηνοθεσίας) του Lincoln Center της Ν. Υόρκης το 2011. Έχει μεταφράσει πολλά θεατρικά έργα (Σάρα Κέιν, Ελφρίντε Γέλινεκ, Σάαρα Τούρουνεν κ.ά.). Οι πιο πρόσφατες σκηνοθετικές του δουλειές (επιλεκτικά) είναι: «CRAVE» [ΔΙΨΑ] της Sarah Kane (Θέατρο ΤΕΧΝΗΣ – Κάρολος Κουν, Αθήνα 2010), «Ένα Ονειρόδραμα» του Στρίντμπεργκ (Directors Lab 2011, Lincoln Centre, New York), «Dantons Tod» / Ο Θάνατος του Δαντόν του Georg Büchner (Θέατρο BAT, 2011, Βερολίνο, Γερμανία), «Περί Ζώων» της Ελφρίντε Γέλινεκ (Θέατρο ΤΕΧΝΗΣ – Κάρολος Κουν, Αθήνα 2012).

Τετάρτη 7 Μαΐου 2014
21.00

1. 5:17 της Ana Ristoska (π.Γ.Δ.Μ.)
5:17 π.μ.
Σκηνοθετική Επιμέλεια: Γιάννης Σκουρλέτης
Μετάφραση: Βίκυ Μαντέλη
Μουσική: Κώστας Δαλακούρας
Βίντεο: Γιώργος Αποστολόπουλος
Διαβάζουν οι: Άλκηστις Πουλοπούλου, Ασήμης Αλεξίου

Το έργο 5:17π.μ. της Άνα Ρίστοσκα μιλάει για την πόλη των Σκοπίων μέσα από παράλληλες ιστορίες που περιγράφουν την καθημερινή ζωή απλών ανθρώπων αποτυπώνοντας την ατμόσφαιρα και την ανάπτυξη της πόλης στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Στη διάρκεια των αιώνων τα Σκόπια, όπως ο φοίνικας, καταστράφηκαν και ξαναγεννήθηκαν από τη στάχτη τους.  Η πλοκή στο έργο κορυφώνεται με τον καταστροφικό σεισμό του 1963 και την τραγωδία των κατοίκων της πόλης. Συμβολικά, το έργο έχει τον τίτλο 5:17 π.μ., την ώρα δηλαδή που έγινε ο σεισμός.

Η Ana Ristoska γεννήθηκε το 1984 στα Σκόπια. Έλαβε το πτυχίο της στην Δραματουργία από το Faculty of Dramatic Arts στα Σκόπια και από το 2011, είναι φοιτήτρια PhD student στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Κατά την διάρκεια των σπουδών της έγραψε το μονόπρακτο “The Colleague”, που παρουσιάστηκε ως μέρος του project Five Small Dramas στην FDA Academy stage. Έχει εργαστεί στο πρακτορείο Publicis. Το έργο της “The Great Expectations” έκανε πρεμιέρα το 2007 στην σκηνή του Macedonian National Theatre. Την επόμενη χρονιά το έργο της “Lilika” παρουσιάστηκε στην Τουρκική γλώσσα στο Θέατρο Τουρκία στα Σκόπια. Ως νέα συγγραφέας έχει επιλεγεί να συμμετάσχει στο Φόρουμ συγγραφέων υπό την επίβλεψη του Mark Ravenhill, μέσα από το Φεστιβάλ Θεάτρου New Plays from Europe στη Wiesbaden της Γερμανίας. Στην Βιέννη έχει συνεργαστεί ως δραματουργός στο Wide Open Window. Το έργο της “5:17” έκανε την πρεμιέρα του το 2013, σε παραγωγή του ανεξάρτητου Wonderland Theatre στα Σκόπια. Το τελευταίο της έργο “Unbearable hardness of dying” θα παρουσιαστεί φέτος (2014) στο Macedonian National Theatre.

Ο Γιάννης Σκουρλέτης γεννήθηκε, ζει και εργάζεται ως σκηνοθέτης θεάτρου και εικαστικός στην Αθήνα. Σπούδασε θέατρο και ζωγραφική. Το 2010 βραβεύτηκε από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών με την τιμητική διάκριση «Νέος Δημιουργός», την ίδια χρονιά ίδρυσε την καλλιτεχνική ομάδα «bijoux de kant». Επίσης από το 2011 ξεκίνησε μία σταθερή συνεργασία με το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και από το 2012 ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του ΤAF (TheArtFoundation).

Μερικές από τις κυριότερες του δουλείες στο θέατρο είναι: Ούτε μια νότα αγάπη μου (2013), Στέλλα travel - Η γη της απαγγελίας (2013), Η φωνή (2013 ως σκηνογράφος), Πολιτισμός – Μια κοσμική τραγωδία (2013), Lautreamont / Maldoror – Εγκώμιο μιας Μεταμόρφωσης (2012), Είσαι σκοπός και γύρω σου χορεύουν τσοπανόσκυλα (2012),  Βέρθερος – Ένα εγκώμιο των δακρύων (2011), Graveyard Café Band – Alive (2011), Spiritus (2011), Ex Libris, Graveyard Café Band – Ελευθερία η Θάνατος, Chatroom, Rent, DNA, Χρώματα, Μοσκώβ Σελίμ, Graveyard Café Band – In Extremis, Εγκλήματα και εγκλήματα, Rodokanakis Rediscovered, Το βυσσινί τριαντάφυλλο, Καλιγούλας, Το αίμα που μαράθηκε, Ηρακλής στην χώρα των ανθρώπων, Καρδιά με κόκκαλα – Βιός και Πολιτεία του Ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη.

2. Ο Λούκας και ο Χρόνος της Νίκης Ορφανού (Ελλάδα)
Σκηνοθετική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ντέλλας
Διαβάζουν οι: Βίκυ Αδάμου, Ειρήνη Αναγνωστοπούλου

Ο Λούκας είναι ένα αγόρι που εξαφανίζεται μέσα στην αφήγηση ενός παραμυθιού. Ο Λούκας είναι ο πρώτος έρωτας, που επιστρέφει ως μάγος. Ο Λούκας είναι ένα τυπογραφικό λάθος σε μια στήλη κηδειών. Ο Λούκας είναι ο πιστός φίλος που περιμένει στις γραμμές ενός ποιήματος. Στα επτά κεφάλαια του έργου, οι χαρακτήρες έλκονται μεταξύ τους ή σπρώχνονται βίαια μακριά. Η κίνηση τους, μια αγωνιώδης προσπάθεια να κατακτήσουν την αίσθηση της ζωής, να διεκδικήσουν κάτι από το πέρασμα του χρόνου. «Ο Λούκας και ο Χρόνος» είναι ένα έργο για την ανάμνηση, την επινόηση, την επιθυμία, την αίσθηση του Είναι και τον Χρόνο, φαντασιακό όσο και πραγματικό.

Η Νίκη Ορφανού σπούδασε φιλοσοφία στα πανεπιστήμια Κρήτης και York, θεατρική γραφή (MPhil) στο πανεπιστήμιο Birmingham. Εκπονεί διδακτορική έρευνα μέσω θεατρικής γραφής (Practice-based PhD via Playwriting) στο πανεπιστήμιο Roehampton του Λονδίνου, με αντικείμενο τις νέες φόρμες γραφής και τη σύνθεση ενός πρωτότυπου μοντέλου προσέγγισης του σύγχρονου θεατρικού κειμένου.
Ανάμεσα στα έργα της είναι το Minor Planets (Chelsea Theatre, Λονδίνο, 2014), Thinking of You (Edinburgh Fringe Festival, RADA Festival, Ignite Festival, 2012), The Exiled Beauty (Poetry Place, Λονδίνο, 2011), Juliet’s Balcony (BikeShed Theatre, Έξετερ, Conway Hall, RADA Λονδίνο, 2011), The enigma of Emilie (Poetry Place, 2011), Wolves (Theatre 503, Λονδίνο, 2010, Traverse Theatre, Εδιμβούργο, 2009), Enemy (Theatre Absolute, Κόβεντρι, 2010) κ.α. To έργο της Knock-Knock (BBC, Jermyn Theatre, Λονδίνο 2011) δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Bare Fiction (2014). Το πρότζεκτ της Solspeil θα παρουσιαστεί τον Ιούνιο 2014 στο Chapter Arts Centre στο Κάρντιφ (commission & residency, International Performance Festival).
Στην Αθήνα παρουσιάστηκε το Κόκκινο στο Δάσος (104, Κέντρο Λόγου και Τέχνης, 2012) και το Μπαλκόνι της Τζούλιετ (Βρυσάκι, ΙΕΤΜ Αthens/Greek Theatre, Λιθογραφείον 2013).
O Λούκας και ο Χρόνος παρουσιάστηκε σε αναλόγιο στο Λονδίνο στο συνέδριο Practice, Process, Paradox το 2013. Το έργο έχει μόλις μεταφραστεί στα γαλλικά από την μεταφράστρια Blandine Pelissier.

Ο Κωνσταντίνος Ντέλλας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1976. Παρακολούθησε μαθήματα στο θεατρικό εργαστήρι «Μαύρη Σφαίρα» της Τότας Σακελλαρίου, ενώ φοίτησε στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Β. Διαμαντόπουλου. Έχει κάνει σπουδές σε πιάνο, ούτι, παραδοσιακό τραγούδι, παραδοσιακά κρουστά και βυζαντινή μουσική. Σκηνοθέτησε και έπαιξε στις παραστάσεις Έγκλημα στο Νίχαρ, Ματωμένος Γάμος, Ο ξεπεσμένος Δερβίσης, Ο Έλλην Βρυκόλαξ. Υπήρξε για τρία χρόνια σκηνοθέτης της θεατρικής όμάδας «Τέταρτο κουδούνι» του δήμου Σπάτων και για έναν χρόνο υπεύθυνος της θεατρικής ομάδας του Λυκείου των Ελληνίδων Αθηνών. Έπαιξε στις παραστάσεις Χαμογελαστά παπούτσια του Π. Αποστολόπουλου, Άμλετ στο σκοτάδι των Γ. Κατινά και Π. Πανταζή, Η ομορφιά κείται εξουθενωμένη στο δρόμο των Δ. Κουρούμπαλη και Φ. Κορρού, Γιοί και Κόρες του Γ. Καλαβριανού. Στην τηλεόραση, συμμετείχε στις σειρές Σφηνάκια στον Alpha, Ιστορίες από την απέναντι όχθη: «Ο Βρυκόλακας» στον Αντ1, καθώς και σε speakage σε ντοκιμαντέρ στον ΣΚΑΪ. Παράλληλα, διδάσκει παραδοσιακούς χορούς στο Λύκειο των Ελληνίδων Σπάτων και είναι μέλος της χορευτικής ομάδας του Λ.τ.Ε. Αθηνών, όπου έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις σε Ηρώδειο, Πεκίνο, Σανγκάη, Μαρόκο, Κάιρο και Παρίσι.

3. Les Descendants/Silsilename  της Sedef Ecer (Τουρκία)
Οι απόγονοι
Σκηνοθετική επιμέλεια: Βίκυ Γεωργιάδου
Μετάφραση: Ειρήνη Ανθή
Διαβάζουν οι ηθοποιοί της Ομάδας Πάλσαρ: Αθανασία Αγοράκη, Βούλα Βερδελή, Γενοβέφα Ζάγγα, Γιούλη Καρναχωρίτη, Φοίβος Συμεωνίδης, Δανάη Τίκου, Παντελής Φλατσούσης και Χρήστος Παλιογιάννης.

Το έργο της à la périphérie βραβεύτηκε από τη Région Ile de France και έλαβε το βραβείο θεατρικής γραφής Guérande το 2011. Επίσης βραβεύτηκε με το «coup de cœur des lycéens» και προτάθηκε το 2013 για τα βραβεία Collidram και Godot. Αυτό το έργο είχε πολύ μεγάλη επιτυχία τον Μάρτιο του 2014, σε σκηνοθεσία του Thomas Bellorini, στο Théatre des Suresnes.
Το Comme chez soi, η τηλεταινία την οποία συνυπέγραψε και ερμηνεύει έναν από τους βασικούς ρόλους είχε προταθεί στην κατηγορία «καλύτερη κωμωδία» στο Festival de la Rochelle. Πρόσφατα, διασκεύασε ένα μέρος των διαλόγων από το σενάριο της επόμενης ταινίας του Russel Crowe, The Water Diviner.
Η Seder Ecer εκπροσωπείται στη Γαλλία από το Zelig, στη Γερμανία από το Merlin Verlag και στην Τουρκία από το Yeni Metin. Τα έργα της έχουν εκδοθεί από τον L’ Espace d’ un Instant, τον L’ Amandier και τον Lansman.
Η Seder Ecer, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Είναι μυθιστοριογράφος, θεατρική συγγραφέας και σεναριογράφος. Χρησιμοποιεί διάφορες μορφές γραφής στα τουρκικά και στα γαλλικά. Ως ηθοποιός έχει παίξει σε περισσότερες από είκοσι ταινίες μεγάλου μήκους, σε τηλεταινίες, σε θεατρικές παραστάσεις και έχει λάβει βραβεία.
Στα γαλλικά ξεκίνησε να γράφει το 2008. Έκτοτε, τα διάφορα θεατρικά έργα της έχουν φιλοξενηθεί από σημαντικά θέατρα ή φεστιβάλ και έχουν μεταφραστεί στα πολωνικά, τα τουρκικά, τα γερμανικά και τα αρμένικα. Ανάμεσά τους, το Sur le seuil έχει βραβευτεί από το CNT (Centre National du Théatre) και έχει τιμηθεί με το πρώτο βραβείο από το Rencontres Méditerranéennes, το Les descendants είχε προταθεί για το βραβείο SACD (Société des auteurs et compositeurs dramatiques de France) της Γαλλικής γλώσσας και το Trois arbres à Istanbul έχει ηχογραφηθεί για τον ραδιοφωνικό σταθμό France Culture.

Η Βίκυ Γεωργιάδου σπούδασε στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. και του Πανεπιστημίου του Κεντ, Αγγλία.
Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στην Πειραματική Σκηνής της “Τέχνης” Θεσσαλονίκης, στην Actors Touring Company του Λονδίνου, στη νέα “Σκηνή” του Λευτέρη Βογιατζή, στο Εθνικό Θέατρο και στο Θέατρο του Νότου.
Έχει σκηνοθετήσει τα έργα: Πυρετός του Γουάλας Σων (Θεατρικός Οργανισμός Στιγμή) Κόλπερτ του Ντάβιντ Γκίζελμαν, Χειμώνας του Γιον Φόσσε, Push-up του Ρόλαντ Σίμμελπφενιχ, Έρωτες του Άρτουρ Σνίτσλερ, Πολύ Μακριά της Κάριλ Τσέρτσιλ, Πουπουλένιος του Μάρτιν ΜακΝτόνα (Θέατρο του Νότου), Μαυροπούλι του Ντέιβιντ Χάροουερ και Φύλλα από Γυαλί του Φίλιπ Ρίντλεϋ (Απλό Θέατρο), Κρυψώνες (Η τελευταία Μάρθα του Αλέξη Σταμάτη και Το πράσινό μου το φουστανάκι της Λένας Κιτσοπούλου) και Απαλλαγή της Λίντα ΜακΛιν (Θεατρικός Οργανισμός Πράξη), Σάβατολαντ της Λένας Κιτσοπούλου (Project “Δέκα Εντολές”, Εθνικό Θέατρο), Το Πιστοποιητικό του Νικολάι Έρντμαν (Θεατρομηχανή), Μικροπράγματα του Έντα Γουόλς και Το Κτίσμα του Φραντς Κάφκα (Φεστιβάλ Αθηνών), Βόυτσεκ του Γκέοργκ Μπύχνερ (Ομάδα Ακάρεα), Έπρεπε να είχα του Φραντς Κάφκα, Μια Άγνωστη από τον Σηκουάνα και Νέοι χωρίς Θεό του Έντεν φον Χόρβατ (Ομάδα Πάλσαρ).
Από το 1999 ανήκει στη διδακτική ομάδα της Δραματικής Σχολής “Αρχή” και την περίοδο 2006-2011 δίδαξε το μάθημα της Υποκριτικής στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ.
Από το 2011 δραστηριοποιείται κυρίως στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της «Ομάδας Πάλσαρ», της οποίας είναι ιδρυτικό μέλος.

4. Les détours Cioran του Matei Visniec (Ρουμανία)
Οι Περιπλανήσεις του Σιοράν
Σκηνοθετική Επιμέλεια: Δημήτρης Καντιώτης
Μετάφραση: Ισμήνη Δούκα
Βίντεο: Μυρτώ Σοφιαδέλη, Νίκη Κορδά
Διαβάζουν οι: Νίκος Αναστασόπουλος, Μαρία Μαυροματάκη, Ανδρέας Σκλαβουνάκος

Φεύγοντας από το Παρίσι ο φιλόσοφος Emil Cioran συνειδητοποιεί ότι έχει ξεχάσει το δρόμο της επιστροφής. Αυτή είναι η αρχή του έργου που ακολουθεί τις περιπλανήσεις του μεγάλου Ρουμάνου φιλόσοφου του Γαλλικού Εξπρεσιονισμού από την στιγμή που αρχίζει να χάνει την μνήμη του. Η απώλεια μνήμης γίνεται ανάμεσα σ’ ένα αιώνα, στη ζωή μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης μ’ ένα ερωτηματικό για την εποχή, την δικιά μας.

Ο Matei Visniec γεννήθηκε στο Radautiτο 1956. Από πολύ νέος παθιάζεται με τη λογοτεχνία και διαβάζει Κάφκα, Ντοστογιέφσκι, Πόε, Λωτρεαμόν… Δημοσιεύει ποιήματα και το 1984 βραβεύεται για τη συλλογή «Ο σοφός την ώρα του τσαγιού». Αντίθετα, τα θεατρικά του έργα απαγορεύτηκαν όλα από τη λογοκρισία.
Τον Σεπτέμβριο του 1987 ταξίδεψε στο Παρίσι, όπου ζήτησε πολιτικό άσυλο. Από τότε ζει στη Γαλλία, εργάζεται ως δημοσιογράφος και γράφει θεατρικά έργα στα γαλλικά. Το 1992 ανεβάστηκε για πρώτη φορά έργο του στη Γαλλία, «Τα άλογα στο παράθυρο». Ακολούθησε το ανέβασμα πολλών ακόμη έργων στο Παρίσι, στη Λα Ροσέλ, στη Λυόν, στο φεστιβάλ της Αβινιόν, κ.ά. Έργα του ανεβάζονται, επίσης, στη Γερμανία, στην Αγγλία, στη Δανία, στην Αυστρία, Βραζιλία κ.ά. Από το 1992 η παρουσία του στις γαλλικές σκηνές είναι διαρκής, με περισσότερα από 20 έργα, ανάμεσα στα οποία: «Τα άλογα στο παράθυρο», «Διαλυμένο θέατρο ή Ο άνθρωπος σκουπιδοτενεκές», «Παπαράτσι», «Τρεις νύχτες με τον Μάντοξ», «Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης», «Πώς να γίνω πουλί», «Ζητείται ηλικιωμένος κλόουν» κ.ά.

Ο Δημήτρης Καντιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι σκηνοθέτης και ηθοποιός και είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών.
Ίδρυσε το Λαϊκό Θέατρο Ζωγράφου (1977) και στη συνέχεια τη Θεατρική Σκηνή “Μπερντές” (1980-1988). Συνεργάτης του Θεατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών (1988-1990). Ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Καταστάσεων» (1990-1994). Μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης (ΠΑ.ΠΟ.Κ.) και για μια τετραετία, Γενικός Γραμματέας της. Μέλος του Δ.Σ. του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Ζωγράφου. Από το 2002 καλλιτεχνικός διευθυντής της Εταιρείας Πολιτιστικών και Καλλιτεχνικών Δραστηριοτήτων at.gr.
Ενδεικτικά έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις: Αυτός και το παντελόνι του, του Ι. Καμπανέλη, Ω τι κόσμος Μπαμπά, του Κ. Μουρσελά, Το φως που καίει, του Κ. Βάρναλη, Φώντας, του Μ. Ευθυμιάδη, Κασσάνδρα, του Κ. Σελλού, Το πανηγύρι, του Δ. Κεχαϊδη, Στιγμές και σκίτσα, του Ι. Λ. Καρατζιάλε, Οι πανουργίες του Πεντόδουλου, του Γ. Σκούρτη, Μάνα Κουράγιο, του Μ. Μπρέχτ, Τα μάγια της Πεταλούδας, του Φρ. Γ. Λόρκα, Η αυλή των θαυμάτων, του Ι. Καμπανέλη, Ή κάτι είναι ή κάπου πάει (πολυθέαμα), επίσημη συμμετοχή της Ελλάδας στη Μπιενάλλε Θεάτρου Coibra, Βάκχες του Ευριπίδη, Υλικό Μήδειας, του Χ. Μύλλερ (στο Τεάτερχάους της Στουτγκάρδης, Εγώ σκέτο, εκείνη γλυκό, μουσικοθεατρική παράσταση σε κείμενα Ν. Καρούζου, Σ.Σταμπουλού, Η γραμμή, του Ι. Χόροβιτς, Dead Letters του Σ. Σταμπουλού κ.α.
Ο Αρτώ θυμάται τον Χίτλερ και το Καφέ Ρομάν, του Τομ Πόκερτ. O Εχθρος Μου, της Σονιας Ζαχαρατου (Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης). 3 Όπερες Τσέπης του Χάρη Βροντου στο θέατρο ΒΕΤΟΝ7.
Ως ηθοποιός έχει παίξει στις παραστάσεις: Πέρσες του Αισχύλου, σε σκην. Θεοδοσιάδη, Πρόβα του Γ. Αρμένη, σε σκην. Γ. Καραχισαρίδη, Ο υπάλληλος του Γ. Χουρμούζη, σε σκην. Δ. Κατρανίδη και Elias, Drugie Studio Wroclawskie A Θεατρικός Πυρήνας Grotofski-Πολωνία.

Επιμέλεια του Φόρουμ Σύγχρονης Δραματουργίας εκ μέρους του Δ.Σ. του Ε.Κ.Δ.Ι.Θ.: Νίκος Παντελίδης, ηθοποιός
Αναγνωστική επιτροπή για την επιλογή των κειμένων: Αντρέας Στάικος, Κ. Αλέξης Αλάτσης, Αντώνης Γαλέος, Μελίνα Σάρδη, Ένκε Φεζολλάρι.

Είσοδος ελεύθερη